1. |
1:48
01:48
|
|
||
|
Όλοι μιλάνε κι όλοι το παίζουν μπραχαμιώτες
κάποτε ξώφαλτσοι τώρα ετεροδημότες
δε το κάνεις καλά και δε σου φταίει κανείς
πρόβλημα σου αν το ραπ σου σε άφησε νωρίς
Υπάρχουν άλλοι να χορέψουνε πάνω στο μουσαμά
εμείς αγάπη μου γλυκιά τα ‘χουμε κάνει μούσκεμα
κάποτε από καύλα τώρα από αμπαλιά
δε ξέρουμε τι θέμε και ζητάμε δανεικά
Αμήχανες στιγμές οι μηχανές ανοιχτές
στο ρελαντί μα όσο χρειάζεται για να ΄χεις να λες
για νέφος και προβλήματα, ν’ αλλάζεις θέμα
ενώ το θέμα ήταν πάντοτε τα’ απωθημένα
Απύθμενα απ’ τον πυθμένα τραβάμε αντλούμε έμπνευση
τζογάρουμε τις νότες για να ‘χει ο λόγος ύπαρξη
και λόγο να υπάρχουμε βρίσκουμε τραγουδώντας να..
πανηγυρίζουνε τις νίκες στον οντά
Μας καλησπέρισες προτού να δεις τη φάση μας
..υποτίμησες προτού νιώσεις την κλάση μας
Είπες ψέματα και υπερβολές
τώρα λες πως με θες
Είπες πως θέλεις κι άλλο κι είπα θα το σκεφτώ
μου πάτησες τον κάλο, σε συγχωρώ
αφήνω να κυλήσει ο καιρός και το beat
και χάνεις τη ζωή σου κολλώντας μ’ αυτό το τρικ
Υπάρχουν και χειρότερα, διαλέγεις και παίρνεις
υπάρχουν και χειρότερα αν θες να υποφέρεις
υπάρχουμε κι εμείς που τα ‘χουμε όλα πληρωμένα
κομμένα - ραμμένα έτοιμα και ρημαγμένα
Δε ξέρω για σένα πάντως εγώ είμαι κομπλέ
χαζεύοντας το μπλε
με μάτια κόκκινα ενθυμούμαι συγκινήσεις
που αν τις εξιστορήσω θα ‘χεις λόγους να με φτύσεις
Δεν έχω λόγο να ‘μαι ειλικρινής
με την αλήθεια του ποτέ δε γάμησε κανείς
με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις
Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος κι όχι “μικρός Αλέξης"
|
||||
2. |
Rana
02:52
|
|
||
|
Μη μου λες να ηρεμήσω, έχω προβλήματα πολλά να λύσω
κι εσύ όλα τα ‘χεις πληρωμένα
όσο για μένα αφυπνίστηκα απ’ τις μάχες μου
και γύρισα την πλάτη στις προσωπικές ανάγκες μου
Πως ν’ αναπνεύσω μες σ’ αυτό το σκουπιδότοπο
τίποτα δε θυμίζει τον δικό μου υδροβιότοπο
μα κάθε βράδυ τα βατράχια μου τρυπάνε τ’ αυτιά
τα ψέματα πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα
Έχω έναν άσσο στο μανίκι και μια κούπα στην καρδιά
ένα καρό πουκάμισο και δυό μπαστούνια
Nτάμα, βάλε να πιούμε να ξηγηθούμε σπαθί
Bαλέ, βάλε να πιούμε να πεθάνουν οι βαλτοί
Κι όντας νηφάλιος ακόμα θα σηκωθώ
και θα χορέψω σαν τον Γκλέτσο και σαν τον Τσοχατζό
σαν τον Μπιλίρη κάποια πρωτοχρονιά
με τρία ρεβεγιόν απ’ το Μπραχάμι στη Βικτώρια
Πικρο - Villa με το DT
μου βαρούσε παλαμάκια πριν να γίνει ξινή
μου βαρούσε παλαμάκια έξω απ’ την κομματική γραμμή
Παίζει φωτιά στη σκηνή κι όποιος μένει απέξω το κρίμα στο λαιμό του
Κρίμα για όλα αυτά που μπορούσε μα δεν έγινε ούτε στ’ όνειρο του
Την πανωλεθρία αποδέχτηκε πανηγυρίζοντας, μπάφους γυρίζοντας
και μεροκάματα, δίευρα-τρίευρα για καμιά ώρα
|
||||
3. |
Intro
01:00
|
|
||
|
Σε μία πόλη σα την Αθήνα,
παλεύουν να γίνουνε όλοι αστοί
Σε μία πόλη σα την Αθήνα,
παλεύουν να γίνουνε όλοι πλαστοί
Σε μία πόλη σα την Αθήνα,
γλιστράω και πιάνομαι απ' την κουπαστή
|
||||
4. |
Αθήνα
03:31
|
|
||
|
Αθήνα παρακάλεσα για σένα και για μένα
μια μέρα να ‘ρθει καλύτερη να αναπνεύσω αέρα
χωρίς μάσκα αερίων σε θάλαμο καυσαερίων μα..
με παρακάλια δε θα γίνει δουλειά
Θέλει μπουρλότα και φωτιά ν’ ανθίσουνε τα περιβόλια ξανά
να δουλευτεί στη γειτονιά το κοινό μας συμφέρον
προτού θαφτεί με κουστωδίες και τιμές θεατρικές
στο τοπικό κοιμητήριο το μέλλον
Αθήνα απ’ τις κεραίες μέχρι την ασφαλτόστρωση
διανύω την απόσταση με ανάσα βαριά
τρέχουν λαχανιασμένοι όσοι γευτήκανε τα κάλλη σου
πλανεύτρα η αγκάλη σου κι υπόσχεται πολλά
Προδίδει τις προσδοκίες των απόκληρων, φυλακισμένων τρόφιμων
που έχουν στην τσέπη του κελιού τους το κλειδί
σα φυλακή συλλογική και εθελόδουλη
παίζουνε πρέφα στους διαδρόμους οι παλιοί
Κι εγώ μοιράζω ξανά τα πειραγμένα μου χαρτιά
το κάνω τόσο καλά, η διεύθυνση με προτιμά
και μου ‘χει τάξει μια καριέρα στο απόγειο
προς το παρόν τη βγάζω στο ημιυπόγειο
Αθήνα πόλη γκρίζα πόλη αποπνικτική
τα κάλλη και την ομορφιά σου παινέψανε πολλοί
μα λίγοι τη δυσωδία σου αγαπήσαν σα ναρκωτικό
βαράω χαρμάνα όταν μακριά σου βρεθώ
Ξέρω να το παλεύω, ξέρω να προσπαθώ
μα ξαναπέφτω με τα μούτρα στο γλυκό σου πυρετό μαντάμ
Τύφλα να ‘χουνε τα αρντάν
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Μες τους τυφλούς μονόφθαλμος, συνένοχος κι επιεικής
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Δεν ψάχνεις τρόπους να την κάνεις μα τρόπους να εγκλωβιστείς
Αθήνα αφού τα λέμε έξω απ’ τα δόντια
δεν έχουμε σαν πρώτα το κεφάλι ψηλά
βαραίνει το φορτίο, στην άκρη το φορείο
κι ο πρώτος που θα πέσει άτυχος και εκλιπών
Ο επόμενος θα πάρει τη σειρά του
μια ωραία μελωδία φτιαγμένη στα κυβικά του
σιγοντάρει την πτώση κάθε πρωί
κουρδισμένοι μελλοθάνατοι σένιοι και καθαροί
Άντρες, γυναίκες, παιδιά, πλούσια βιογραφικά
κι επί πτωμάτων η άνοδος
«δεν πείραξα κανέναν» η ατάκα τους
και το πιστεύουνε πανάθεμα τους
Και τι να πεις; Πώς να τους πείσεις;
Ποιος είσαι εσύ στην τελική που θέλεις να ξεκουρδίσεις
..μια μηχανή που αγκομαχά
«Άραξε μεγάλε, δεν ήρθε ακόμα η ώρα» λένε..
|
||||
5. |
Υποκουλτούρα '23
03:36
|
|
||
|
Πολλοί αναρωτιούνται τί στο διάολο κάνω
βουτάω στα βαθιά, σώζω ό,τι προλάβω
προφανώς.. και δε βγαίνω καθαρός
μα κάλλιο λίγο κιτς παρά τόνους εμετικός ελιτισμός
“Ψαγμένος” και “μοναδικός” μεταξύ άλλων “ψαγμένων”
κι όταν γίνουνε πολλοί
μπορεί η φούσκα της τέχνης τους
να τους δώσει ανάταση κοινωνική
Γαμιέται όποιος “ξεχωρίζει” και την είδε κουλτουριάρης
ενώ θα' θελε να βρίζει τους μετανάστες
στην τελική, ελάχιστοι απ' αυτούς το παίζουν ριζοσπάστες
Οι πιο πολλοί θέλουν αυτό που θέλουν οι πολλοί
με τα καλά του, τα κακά του
και μια δόση γερή αληθινή ζωή
Έχεις ευαίσθητο αυτί
κι ακούς μπαλάντες με ψαγμένα ηχοτοπία νεωτεριστή
Άσε σε μας την "πλέμπα" κι αν θες φιγούρα, είπαμε..
Εσύ την "τέχνη" σου κι εμείς υποκουλτούρα*
Ξέρω πως πολλοί θα μου κάνουνε κριτική
κι οι πιο πολλοί απ' αυτούς ούτε που έχουνε σκεφτεί
όσα έχω χτίσει στον ανήφορο, τους μοιάζει αδιάφορο
θαυμάζουν κάποιον “ταλαντούχο αστέρα” και δε μου ‘μεινε σπληνάντερο.
Ακούνε “πανκ σκληρό” και τίποτα άλλο
παίζει τόση ορθοδοξία που θα πάω να μεταλάβω την αλήθεια
απόλυτα κακών, απόλυτα γαμάτων, κι εκκεντρικών
Ραφτά, κονκάρδες, οι ποζεράδες
χιπστεροπάνκς κι άλλες παραφυάδες
τα φέραν όλα πρώτοι, κι είναι μαγκιά τους
τρέχει απ’ τα μπατζάκια πρώιμα η δηθενιά τους
Ευαίσθητο αυτί και άποψη πολιτικά ορθή..
Άσε σε μας την "πλέμπα" κι αν θες φιγούρα, είπαμε..
Εσύ την "τέχνη" σου κι εμείς υποκουλτούρα*
*Φράση από το ομώνυμο τραγούδι των "Αδιέξοδο" που κυκλοφόρησε το 1986
|
||||
6. |
Γυφτάκι
03:29
|
|
||
7. |
Paulo Paulino
02:55
|
|
||
|
Paulo Paulino της φυλής Guajajara
δεν είμαι από τους ράπερς των τάσεων ρε σαχλαμάρα
δεν έχω κάτι απ’ αυτά που σ’ ενδιαφέρουν
νταραβέρια και ανθρώπνες γλάστρες σε γυροφέρνουν στα όνειρα σου, σήκω στάσου..
Αν είσαι απ΄ αυτούς που τη βλέπουν αλλιώς
που διαφέρουν στην ουσία τους από το «Tηλεφώς»
που ο κάθε μαϊντανός τους βρωμάει από χιλιόμετρα
σκάμε στο κλαμπ κι αλλάζουν δρόμο τα ομοιώματα
Έχουνε dreads γιατί δεν έχουν μοϊκάνες
και tattoo γιατί ζηλέψανε απ’ τις άγριες φυλές - Guajajara..
Πίνουν ό,τι βρουν γιατί ό,τι βρουν καταναλώνουν
ψεύτικες συγκινήσεις μια ζωή τους κυκλώνουν
Paulo Paulino της φυλής Guajajara
με μια σφαίρα στο κεφάλι σε ενέδρα
από υλοτόμους σε δάσος της Βραζιλίας
από υλοτόμους της βαριάς βιομηχανίας
Αυτής που σου πουλάει τα chains..
Αυτής που διαφημίζεις τα brands..
Αυτής που σε πληρώνει γιατί σ’ έχει δουλάκι
ραπάρεις μόνο για όποιο θέμα είναι ευκολάκι
Εγώ φοράω σακάκι από τα second hand
δε ψώνισα παραγωγές αφού έχω live band
σ’ άφησα ν’ ανέβεις γιατί δε με νοιάζει ο θρόνος
μιλάω μα ροκανίζω τα πόδια σου ταυτοχρόνως και..
Και δε με νοιάζει αν θα πέσεις εσύ
Δε με νοιάζει ποιος θ’ ανέβει μετά
Δε με νοιάζει.. να πιάσω εγώ την καλή
θέλω μαζί μου να πάρω όλα τα καλά παιδιά
Και δε με νοιάζει να πέσεις εσύ
Δε με νοιάζει ποιος θ’ ανέβει μετά
Δε με νοιάζει.. να πιάσω εγώ την καλή
Κάνω ό,τι κάνω γιατί έτσι γουστάρω, από παλιά
|
||||
8. |
Οι αστοί τρομάξανε
02:32
|
|
||
9. |
V.A.
02:03
|
|
||
|
Χαθήκαμε ένα πρωί
Χέυδεν & Αχαρνών γωνία
μα συναντιόμαστε στα όνειρα μας
συναντηθήκαμε στην τελευταία οδομαχία
|
||||
10. |
80-90
02:47
|
|
||
|
Κάπου στα 80s ξεκίνησα ν’ ακούω
κάπου στα 90s άρχισα να φτιάχνω κι εγώ
Eίναι απλό μυστικό, ηχητικό διεγερτικό
είναι αγνή μουσική από τον κάθε τρελό
Aπό την κάθε γειτονιά ξεπηδάγανε συγκροτήματα
ήθελαν να εκφραστούν κι εισπράτανε χειρόκροτήματα
Ανέβαινε ο πήχης, δεν ήταν θέμα τύχης
έπρεπε να το δουλέψεις και να το ‘χεις για να πείθεις
αν δεν πέρναγε η μπογιά σου έπρεπε να κουραστείς
δεν υπάρχουν δεκανίκια μόνος σου θα σηκωθείς
Kοίτα μεγάλε, εδώ η φάση είναι μπρουτάλε
αν δε θες να λερωθείς τράβα σε καμιά μπιενάλε
Ξεκινάμε απ’ το σπίτι με τα όργανα στον ώμο
ποδαρόδρομο και κόζια για τον κάθε αστυνόμο
Aυτή είναι η φάση μου, έτσι γεννήθηκε σε μένα
έτσι το ‘ζησα, δε θα ‘βγαινα να κάνω την παρθένα
είναι πολλές φορές που τα σκέφτομαι μπερδεμένα
λέω πέρασε ο καιρός κι είναι εξιδανικευμένα, μα..
Όπως και να ‘χει παραμένω σταθερός
και παλεύω με το σήμερα δεν είμαι χθεσινός
το κάνω χρόνια, και θα το κάνω μια ζωή
και με τα εύκολα δεν μπλέχτηκα ούτε στην αρχή
Δεν έχω μάθει να χορεύω όπως εσύ μου χτυπάς
δεν έχω μάθει να σου λέω παραμύθια της χαλιμάς
Είμαι μπελάς, κι αν θέλεις να προστατευτείς
μείνε μακριά στα πλαίσια μια ζωής συμβατικής
Δε θα χαρείς αν το μυαλό σου φτερουγίσει
θα ‘χεις χρόνο να ψάχνεις μα δε θα υπάρχει λύση
Είναι μεθύσι με όλα του τα επακόλουθα
τρικλοποδιά για όσους πηγαίνουν στα σίγουρα
Κοίτα πως θάφτηκαν μπροστά μας όλες οι παραινέσεις
με μια 90s λούπα που κρύβει 80s αναμνήσεις
με το μπάσο να βαράει απ' το "Block Rockin Βeats"
στα πρώτα μας σκοτάδια με της Anne Clark, poetic speech
«Don't burn the witch burn the rich» μ' άκουσες να λέω
δεν είναι μόδα είναι αυτό που εδώ και χρόνια διαρρέω
Και το κυνήγι έχει φουντώσει κι είδα καλοθελητές
να κατεβαίνουν ορεξάτοι απ' τις πλαγιές
ξέρω δεν θες στα δύσκολα να μπερδευτείς
μ' άφησες μόνο να παλεύω και ήρθες να επωφεληθείς ως νικητής
δεν πειράζει, τους πολλους σου τους χαρίζω όσο το αίμα μου βράζει
Στάζει επάνω στο χαρτί
το ακούνε και το νιώθουνε λίγοι και αληθινοί
είναι αυτοί που 'ναι μπροστά μου στη σκηνή
δε με κοιτάνε σα θεό όπως τους έμαθες εσύ
Μου χαρίζουνε αυτόγραφα μετά τη συναυλία
έλα να δεις πώς γίνεται αν το επιτρέπει η εταιρία
|
||||
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ Athens, Greece
Από το Φθινόπωρο του '97 μέχρι σήμερα, ακατάπαυστα και αυτοοργανωμένα
ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ recommends:
Τρικλοποδιά
by Γιάννης Μπιλίρης & Πλαν Μπι
Our songrwriter
go to albumIf you like ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΞΩΤΙΚΑ, you may also like:
Punks for Each Other
by GrPunkCollective
supported by 13 fans who also own “Ανκόρ”
πανκ ο ένας για τον άλλον ! αγάπη από την Ελβετία punks for each other! love from switzerland
go to album
riza
by Villagers of Ioannina City
supported by 11 fans who also own “Ανκόρ”
As a Frenchman, I discovered VIC very late (2019-2020). I fell in love with Age Of Aquarius. Well, I have to say: I love Riza even more. If you love Greece (I've been there 4 times), you'll love VIC: a rock marked by traditional Greek music and instruments.
go to album
supported by 10 fans who also own “Ανκόρ”
This album lifts my spirits up every single time!
go to album
Misanthropic hardcore punk from NYC that galvanizes jagged guitars and dense production towards satisfying mayhem.
go to album
Artificial Bouquet
by Frail Body
New on Deathwish, explosive screamo from this Illinois band, full of scalding riffs and searing vocals.
go to album
