Κυκλοφόρησε το '96 στον πρώτο δίσκο των Free Yourself με τίτλο "antar ma una". Οι στίχοι είναι αρκετά ξεκάθαροι οπότε δεν θα 'ψειρίσω' τόσο το περιεχόμενο τους όσο την ίδια την μπάντα. Το αξίζουν και με το παραπάνω άλλωστε, τόσο μουσικά, όσο και σε ό,τι αφορά τη γενικότερη στάση τους. Επέλεξα όμως το συγκεκριμένο τραγούδι ως μια καλή αφορμή για να μιλήσω και για τον πρόσφατο αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας.

Οι Free Yourself ξεκίνησαν ως πανκ ροκ-μπάντα το 1993 στο Ντύσσελντορφ της Γερμανίας. Ήταν οι Μίλτος, Σπύρος, Δημήτρης και Kay οι οποίοι γνωρίζονταν από το σχολείο. Οι τρεις Έλληνες είναι παιδιά εργατών-μεταναστών στη Γερμανία και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή της Ρηνανίας, μια περιοχή όπου διέμεναν και διαμένουν αρκετοί μετανάστες από διαφορετικές χώρες. Ανακαλύπτοντας το μέταλ και το πανκ κινούνταν στον ανάλογο 'χώρο' της περιοχής, όπου ο δρόμος καταλήψεων Kiefernstrasse και το φάνζιν Blurr και η παρέα του ήταν τα σημεία αναφοράς της σκηνής. Από το 1994 κυκλοφορούν δίσκους μη εμπορευματικά και από ανεξάρτητα labels φίλων. Οι Free Yourself λειτουργούσαν αυτοοργανωμένα, με περιοδείες σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια σε Γερμανία και Ευρώπη και διασυνδέσεις στον αυτόνο- μο χώρο. Τα τραγούδια τους μιλούν (είτε στα γερμανικά, είτε στα ελληνικά, είτε στα εγγλέζικα) για την εργατιά των γονιών τους στις φάμπρικες, τη μετανάστευση όπως τη βίωναν μέσα από την καθημερινότητα τους, την εξουσία, αλλά και την ελευθερία, την τάση για φυγή, για συναισθηματισμό, για την αντίσταση στον κομφορμισμό, συχνά με ύφος υπαρξιακής αναζήτησης.

Τον Απρίλιο του 2002 είχαμε την τύχη να δούμε την μπάντα σε Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Καβάλα, καθώς ήταν κι ένα όνειρο ζωής να επισκεφτούν τη χώρα των γονιών τους, εκτός από διακοπές. Ήδη είχαν περιοδεύσει στην Ιταλία, όπως και στην Γερμανία με τους Ιταλούς ΚΙΝΑ και με τους «Αθίγγανους του Σύμπαντος» από Σαλονίκη και ήταν καιρός να γνωρίσουν και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους στην Ελλάδα. Το 2008 μετά από την τελευταία τους κυκλοφορία-cd δε συνεχίζουν να παίζουν πλέον.

Βλέπουμε λοιπόν μια παρέα μεταναστών δεύτερης γενιάς να εξωτερικεύει τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της, να τραγουδάει στην εμιγκρέδικη γλώσσα της ουρλιάζοντας κατάμουτρα πως «είμαστε εδώ είτε σας αρέσει είτε όχι», σε όσους θέλουν ακόμη να τους βλέπουν σαν φιλοξενούμενους. Και όλο αυτό να το κάνει όχι κυνηγώντας σαν λιγούρι τα καπιταλιστικά έπαθλα που προσφέρονται σε όποιον προσκυνήσει την κοινωνία της εκμετάλλευσης, αλλά αυτοοργανωμένα και ενάντια στην κοινωνία αυτή.

Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν πως επειδή κάποιος έτυχε να γεννηθεί σε άλλη χώρα και τελικά ζει στη χώρα που έτυχε να γεννηθούν και οι ίδιοι, πρέπει να νιώθει ευχαριστημένος και ευγνώμων όταν καταφέρνει να επιβιώνει και επ' ουδενί να μη διεκδικεί κάτι παραπάνω. Είναι όλοι αυτοί που, υπό την ενορχηστρωμένη καθοδήγηση μμε και πολιτικών, αντιμετώπισαν με καχυποψία, συκοφάντησαν και ουσιαστικά κατέστειλαν και σαμπόταραν ποικιλοτρόπως τον σκληρό αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας. Όλοι αυτοί που, σκεβρωμένοι στους καναπέδες τους, αρέσκονται σε συνομωσιολογικά σενάρια σκοτεινών κέντρων καθοδήγησης όσων αντιστέκονται, ανάγοντας έτσι σε αρετή τη δικιά τους απραξία. Και όταν κάποιος στέκεται στα πόδια του χωρίς δεκανίκια και υψώνει το ανάστημά του ξεκαθαρίζοντας πως η απόφαση να αγωνιστεί μέχρι θανάτου για ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια είναι δικιά του και μόνο, τότε βγάζει στην επιφάνεια την αναπηρία των ντόπιων, που περιμένουν το κομματικό ή όποιο άλλο μάννα εξ ουρανού.

Οι αγωνιστές μετανάστες δεν κέρδισαν μόνο κάτι για τον εαυτό τους. Εκτός απ' τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών σε τουλάχιστον 120 ένσημα από τα 150 που απαιτούνται σήμερα για την έκδοση παραμονής και εργασίας στη χώρα, μειώθηκαν και τα απαιτούμενα ένσημα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από 80 σε 50 για όλους τους εργαζόμενους. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, έβαλαν τα γυαλιά σε όλους τους ντόπιους 'αγωνισταράδες' που διαμαρτύρονται δημοκρατικά και πολιτικάντικα την ώρα που μας έχουν πάρει τα πάντα, αλλά και στον μέσο έλληνα, που σιχτιρίζει όλη μέρα για αυτή την «κωλοκατάσταση» και δουλεύει όποτε παίζει απεργία, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο ο ίδιος θα την σκαπουλάρει. Άντε στο τσακίρ κέφι να φωνάξει ρυθμικά «κλέφτες - κλέφτες» έξω απ' τη βουλή και να εκτονώσει την 'αγωνιστικότητά' του χειροκροτώντας Λαζόπουλο.

Κάθε είδους και απόχρωσης κομματικός μηχανισμός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το οτιδήποτε και να βγάλει απ' τη μύγα ξίγκι λειτουργώντας σαν μια ανταγωνιστική επιχείρηση. Αυτό το ξέρανε οι μετανάστες καλύτερα από τους τηλεθεατές και γι' αυτό εξ αρχής διαφύλαξαν τον αγώνα τους όσο καλύτερα μπορούσαν από τέτοιου είδους καλοθελητές. Κι όμως, μμε και πασοκονεοδημοκρατολαοτζήδες επέμεναν να αποσιωπούν τις ανακοινώσεις των απεργών που διέψευδαν κατηγορηματικά τα γελοία σενάρια περί υποκίνησης και να το παίζουν μητέρες Τερέζες που σκάνε από ανθρωπισμό και δεν αντέχουν να βλέπουν 300 «άμοιρους» και «ταλαίπωρους» να είναι «έρμαια της αριστεράς που τους χρησιμοποιεί για πολιτικά οφέλη». Άντεξαν όμως να τους πετάξουν 'ευγενικά' έξω από το άσυλο και να τους εκμεταλλευτούν με τη σειρά τους για να επαναφέρουν αυτό το πολύβουο θέμα 'ταμπού' για την ελληνική κοινωνία. Αν τα κανάλια λένε πως αν καταργηθεί το άσυλο θα βγούμε απ' την κρίση μάλλον έτσι θα' ναι.. οπότε αφού το λένε και οι δημοσκοπήσεις κάτι θα ξέρουν και αυτές.. Δεν έχω όρεξη να επεκταθώ στο θέμα του ασύλου για το οποίο πάρα πολλά έχουν γραφτεί. Μια απλή σκέψη μόνο που οι παλινδρομούντες τηλεοπτικοί φλύαροι της αριστεράς ποτέ δεν ξεστόμισαν.. Το '73 σου λέει ο Χ μαλάκας, ήταν φοιτητές άρα είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν το άσυλο. Αυτό εκτός από τεράστιο ψέμα είναι και τραγικά αστείο. Δηλαδή το '73 έπρεπε να επιδείξεις φοιτητικό πάσο για να συμμετέχεις στον αγώνα ενάντια στη χούντα; Όχι φυσικά.. Όσοι αγωνίζονται ενάντια στη σύγχρονη χούντα είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν. Δυστυχώς, αυτό που πάντα πρέπει να συνυπολογίζουν είναι το αν οι πράξεις τους θα ενεργοποιήσουν τα ευαίσθητα συντηρητικά αντανακλαστικά των οκνηρών θεατών και όσων ξεβολεύονται από αυτές. Στην προκειμένη περίπτωση οι μετανάστες όντως έπαιξαν με τη φωτιά ξεβολεύοντας ένα από τα πιο αδίστακτα και κυνικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Αυτούς τους υπεροπτικούς ημιμαθείς που θεωρούν τους εαυτούς τους μορφωμένους και ότι αξίζουν περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτούς που τώρα αρχίζουν να πατάνε όποιον βρουν μπροστά τους και να ανεβαίνουν και σε αυτή την ανοδική πορεία δεν γουστάρουν επιπλοκές. Αυτούς που θεωρούν προσόν το να μπορείς να ξεστομίσεις: «Δεν πα να ψοφήσουν οι βρωμιάρηδες.. Έξω από τη σχολή μου».